ကုန္းေဘာင္မင္းဆက္

ကုန္းေဘာင္မင္း ၁၁-ဆက္ ရွိသည္။ ေဒ၀ဒဟ ေကာလိယ ကပၸိလမွ ဆက္၍ အထက္အညာ တေကာင္း သေရေခတၱရာ, ပုဂံ, ျမင္စိုင္း, ပင္းယ, အ၀(အင္း၀), တိုင္ေအာင္ သာကီႏြယ္႐ိုး သတိုးအဆက္ဆက္မွ ဆင္းသက္ကာ ေညာင္ရမ္းဆယ္ဆက္ေျမာက္မင္းျဖစ္ေသာ ဟံသာ၀တီပါမင္းတရားႀကီးလက္ထက္ ရတနာပူရ အ၀ေနျပည္ေတာ္ႀကီး၌ သာကီႏြယ္႐ိုး သတိုးမင္းဆက္ျပတ္သြားေပရာ သေဘၤာ ေလွေဖါင္ႀကီးႏွင့္ကမ္းပါး ကြာျခားျပတ္ကင္းေနရာတြင္ တံတားကုန္းေဘာင္သဖြယ္ ဆက္သြယ္ေပးႏိုင္ေသာ အေလာင္းမင္းတရားႀကီးဖြားျမင္ရာ ဌာနကိုပင္ ေဗဒင္က်မ္းအရ ဓါတ္ျမတ္ဓါတ္ထူးျဖစ္ေသာ ဂေဗၻ ဓါတ္႐ိုက္၍ ကုန္းေဘာင္ ၿမိဳ႕ေတာ္ဟု သမုတ္ေလသည္။

ထို ကုန္းေဘာင္မင္း ၁၁-ဆက္တို႔ကို အက်ဥ္းမွ်ျပဆိုပါမည္။

* 1 အေလာင္းမင္းတရား
* 2 စစ္ကိုင္းမင္း
* 3 ဆင္ျဖဴရွင္မင္း
* 4 စဥ့္ကူးမင္း
* 5 ေဖာင္းကားစား ေမာင္ေမာင္
* 6 ဗဒံုမင္း
* 7 ဘၾကီးေတာ္
* 8 သာယာ၀တီမင္း
* 9 ပုဂံမင္း
* 10 မင္းတုန္းမင္း
* 11 သီေပါမင္း

သံုးသပ္ခ်က္


အေလာင္းမင္းတရား
(၁)ေရႊခ်က္သိုေစတီဒါယကာ အေလာင္းမင္းတရားႀကီးဟူေသာ ဘြဲ႕တံဆိပ္ နာမံေတာ္ႏွင့္ ၁၁၁၄-ခုႏွစ္နန္းတက္ နန္းစည္းစိမ္ရွစ္ႏွစ္စံ၊ အိမ္နိမ့္ ၃၈-ႏွစ္စံ၊ နံေတာ္ ေသာၾကာသား၊ သက္ေတာ္ ၄၆-ႏွစ္၌ နတ္ရြာစံေတာ္မူသည္။ (အခ်ိဳ႕ကား အိမ္နိမ့္ ၃၇-ႏွစ္)

စစ္ကိုင္းမင္း
(၂) အေလာင္းမင္းတရားႀကီး၏သားေတာ္ စစ္ကိုင္းမင္း (ေနာင္ေတာ္ႀကီးမင္းဟုလည္းေခၚ) မဟာနႏၵကန္တြင္းစည္ခံုေစတီ ဒါယကာ၊ ဒုတိယစစ္ကိုင္းၿမိဳ႕တည္ ေနာင္ေတာ္မင္းတရားႀကီး သိရီပ၀ရဓမၼရာဇာဟူေသာဘြဲ႕တံဆိပ္ နာမံေတာ္ျဖင့္ ၁၁၂၃-ခုႏွစ္ နန္းတက္၍ နန္းစည္းစိမ္ ၃-ႏွစ္စံ၊ အိမ္နိမ့္ ၂၆-ႏွစ္စံ၊ နံေတာ္အဂၤါသား၊ သက္ေတာ္ ၂၉-ႏွစ္၌ နတ္ရြာစံသည္၊ ငယ္မည္ေတာ္ ဦးေလာက္ျဖစ္ၿပီး အသက္ႀကီးလာေသာ ဦးေအာင္ေဇယ်ျဖင့္ နာမည္ဆိုးႏွင့္ လူသိမ်ားလာသည္။ သူသည္ မြန္လူမ်ိဳးကုိ အမ်ိဳးျပဳန္းတီးေအာင္ သတ္ျဖတ္ခဲ့ေသာ ျမန္မာစစ္ဘီလူးဘုရင္တစ္ပါးျဖစ္သည္။ သူ႕ေၾကာင့္ မြန္ႏွင့္ျမန္မာတို႕သည္ ခ်စ္ၾကည္ေရး လုံးဝ မတည္ေထာင္ႏိုင္သည္အထိ ကမၻာ့ရန္သူအျဖစ္ျဖင့္ ျဖစ္သြားသည္။ငယ္အမည္မွာ ေမာင္ေလာက္ ျဖစ္သည္။

ဆင္ျဖဴရွင္မင္း
(၃)ညီေတာ္ ဆင္ျဖဴရွင္ေခၚ နိဗၺာန္ဆိပ္ဦးေစတီေတာ္ ဒါယကာ၊ တတိယ အ၀ၿမိဳ႕တည္၊ ဆင္ျဖဴရွင္မင္းတရား၊ သီရိပ၀ရ သုဓမၼ မဟာဓမၼ ရာဇာဓိရာဇာဟူေသာ ဘြဲ႕တံဆိပ္နာမံေတာ္ျဖင့္ ၁၁၂၅-ခုႏွစ္၌နန္းတက္၍ နန္းစည္းစိမ္ ၁၃-ႏွစ္၊ အိမ္နိမ့္ ၂၇-ႏွစ္၊ နံေတာ္ တနဂၤေႏြသား၊ သက္ေတာ္၄၀-ႏွစ္၌ နတ္ရြာစံ၊ (အခ်ိဳ႕ကား နန္းစည္းစိမ္ ၁၂-ႏွစ္ ဟူေသး၏၊) အေလာင္းမင္းတရားႀကီး၏ဒုတိယသားေတာ္၊ငယ္မည္ ဦးရြ။အျခားလူသိမ်ားသည့္ အမည္မွာ ေျမဒူးမင္း ျဖစ္သည္။

စဥ့္ကူးမင္း
(၄)သားေတာ္ စဥ့္ကူးမင္း၊ မိုးထိေက်ာင္းဒါယကာ ၁၁၃၈-ခုႏွစ္ နန္းတက္၍ နန္းစည္းစိမ္ ၆-ႏွစ္စံ၊ အိမ္နိမ့္ ၂၀-ႏွစ္စံ၊ နံေတာ္ တနလာၤသား၊ သက္ေတာ္ ၂၆-ႏွစ္၌ နတ္ရြာစံ၊ ဆင္ျဖဴရွင္မင္းတရား၏ဒုတိယသားေတာ္၊ ငယ္မည္ ေမာင္ရဲလွ။

ေဖာင္းကားစား ေမာင္ေမာင္
(၅)ေဖာင္းကားမင္း ၁၁၄၃-ခုႏွစ္ နန္းတက္၍ နန္းစည္းစိမ္ ၇-ရက္စံရသည္၊ အိမ္နိမ့္ ၁၈-ႏွစ္စံ၊ နံေတာ္ ၾကာသပေတးသား၊ သက္ေတာ္ ၁၈-ႏွစ္၌ ကံေတာ္ကုန္၊ ေနာင္ေတာ္ႀကီးဘုရား၏ သားေတာ္ ငယ္မည္ ေမာင္ေမာင္။ေဖာင္းကားစား ေမာင္ေမာင္ ဟုအသိမ်ားသည္။

ဗဒံုမင္း
(၆)ဗဒံုမင္း(ေခၚ) ဘိုးေတာ္ဦး၀ိုင္း (ေခၚ) ဆင္ျဖဴမ်ားရွင္မင္းတရားႀကီး (ေခၚ) ဘိုးေတာ္ဘုရား (ေခၚ) ေအာင္ေျမေလာကေစတီဒါယကာ အမရပူရ ပဌမၿမိဳ႕တည္ နန္းတည္ မင္းတရားႀကီး သိရီပ၀ရ၀ိဇယာနႏၱ ယသႀတိ ဘ၀နာဒိတ်ာဓိပတိ ပ႑ိတ မဟာဓမၼ ရာဇာဓိရာဇာဟူေသာ ဘြဲ႕တံဆိပ္နာမံေတာ္ျဖင့္၁၁၄၃-ခုႏွစ္နန္းတက္ေတာ္မူ၍ နန္းစည္းစိမ္ ၃၇-ႏွစ္၊ အိမ္နိမ့္ ၃၈-ႏွစ္စံ၊ နံေတာ္ တနင္းလာသား၊ သက္ေတာ္၇၅-ႏွစ္၌ ကံေတာ္ကုန္၊ အေလာင္းမင္းတရားႀကီး၏ ဆ႒မေျမာက္သားေတာ္၊ ငယ္မည္ ဦး၀ိုင္းဟူ၏။၄င္းလက္ထက္တြင္ ေအာက္ျပည္အရပ္မွ မြန္တို႔ သူပုန္ထသျဖင့္ ႏိွမ္ႏွင္းရေသးသည္ဟုဆိုသည္။

ဘၾကီးေတာ္
(၇)ဘႀကီးေတာ္မင္း(ဖန္နန္းရွင္) မွန္နန္းရွင္ဘုရားေခၚ မဟာ၀ိဇယရံသီ ေစတီဒါယကာ စတုတၳအ၀ၿမိဳ႕တည္ နန္းတည္မင္းတရားႀကီး သိရီ ႀတိဘ၀နာဒိတ် ပ၀ရပ႑ိတ မဟာဓမၼရာဇာဓိရာဇာဘြဲ႕ တံဆိပ္ေတာ္ျဖင့္ ၁၁၈၁-ခုႏွစ္ နန္းတက္ေတာ္မူ၍ နန္းစည္းစိမ္ ၁၈-ႏွစ္ (၁၉-ႏွစ္ဟုလည္း မူကြဲရွိသည္၊) အိမ္နိမ့္စံ ၃၄-ႏွစ္၊ နံေတာ္ ေသာၾကာသား၊ သက္ေတာ္ ၆၁-ႏွစ္၌ နတ္ရြာစံသည္ငယ္မည္ ေမာင္စိန္။ မွတ္ခ်က္။ ။ နန္းက်ၿပီးေနာက္ ၈-ႏွစ္ၾကာမွ နတ္ရြာစံသည္ ဟူ၏။

သာယာ၀တီမင္း
(၈)ညီေတာ္ သာယာဝတီမင္း၊ ကုန္းေဘာင္မင္းဟုလည္းေကာင္း၊ေရႊဘိုမင္းဟုလည္းေကာင္း ဟူ၏၊ ေလာကမဏိစူဠေစတီ ဒါယကာအမရပူရ ဒုတိယ ၿမိဳ႕တည္ နန္းတည္မင္းတရားႀကီး သိရီပ၀ရာဒိတ် ေလာကာဓိပတိ ၀ိဇယမဟာဓမၼရာဇာဓိရာဇာ-ဟူေသာ ဘြဲ႕တံဆိပ္နာမံေတာ္ျဖင့္ ၁၁၉၉-ခုႏွစ္ နန္းတက္ေတာ္မူ၍ နန္းစည္းစိမ္ ၉-ႏွစ္စံ၊ အိမ္နိမ့္၅၀-ႏွစ္စံ၊ နံေတာ္ ဗုဒၶဟူးသား၊ သက္ေတာ္ ၅၉-ႏွစ္၌ ကံေတာ္ကုန္သည္၊ ဘႀကီးေတာ္ (ဖန္နန္းရွင္) မွန္နန္းရွင္ဘုရား၏ ညီေတာ္၊ ငယ္မည္ ေမာင္ခင္ဟူ၏။

ပုဂံမင္း
(၉)သားေတာ္ ပုဂံမင္းေခၚ မဟာေလာကရံသီေစတီ ဒါယကာ၊ သိရီသုဓမၼ တိေလာကပ၀ရ မဟာဓမၼရာဇာဓိရာဇာ ဘြဲ႕တံဆိပ္နာမံေတာ္ျဖင့္ ၁၂၀၈-ခုႏွစ္ နန္းတက္ေတာ္မူ၍ နန္းစည္းစိမ္ ၆-ႏွစ္စံ၊အိမ္နိမ့္ ၃၅-ႏွစ္စံ၊ နံေတာ္ ေသာၾကာသား၊ သက္ေတာ္ ၄၁-ႏွစ္၌ နတ္ရြာစံသည္၊ ကုန္းေဘာင္မင္းတရားႀကီး၏သားေတာ္၊ ငယ္မည္ ေမာင္ေထာင္၊ ပုဂံၿမိဳ႕စားဟူ၏။

မင္းတုန္းမင္း
(၁၀) ပုဂံမင္း၏ညီေတာ္ မင္းတုန္းမင္းေခၚ မဟာေလာကမာရဇိန္ေစတီဒါယကာ မႏၱေလးရတနာပံု ၿမိဳ႕တည္ နန္းတည္ ပဥၥမသဂၤါယနာတင္ဘ၀ရွင္မင္းတရားႀကီး သိရီပ၀ရ ၀ိဇယာနႏၱ ယသပ႑ိတ ႀတိဘာ၀နာဓိတ်ာဓိပတိ မဟာဓမၼ ရာဇာဓိရာဇာ ဘြဲ႕တံဆိပ္ေတာ္ျဖင့္ ၁၂၁၄-ခုႏွစ္ နန္းတက္ေတာ္မူ၍ နန္းစည္းစိမ္၂၆-ႏွစ္၊ အိမ္နိမ့္စံ ၃၈-ႏွစ္၊ နံေတာ္ အဂၤါသား၊ သက္ေတာ္ ၆၄-ႏွစ္၌ နတ္ရြာစံသည္၊ ငယ္မည္ေမာင္လြင္ဟူ၏။

သီေပါမင္း
(၁၁) သားေတာ္ သီေပါမင္း မာန္ေအာင္ရတနာေစတီ ဒါယိကာ မႏၱေလး ရတနာပံု ဒုတိယနန္းစံ၊ သိရီပ၀ရ ၀ိဇယာနႏၱ ယသတိေလာကာ ဓိပတိ ပ႑ိတ မဟာဓမၼရာဇာဓိရာဇာ ဘြဲ႕တံဆိပ္နာမံေတာ္ျဖင့္၁၂၄၀-ခုႏွစ္၌ နန္းတက္စံျမန္း၍ နန္းစည္းစိမ္ ၇-ႏွစ္၊ နံေတာ္ စေနသား၊ ငယ္မည္ ေမာင္ေရစက္ျဖစ္ေလသည္၊ ၁၂၄၇-ခုႏွစ္၌ ကုလားျဖဴတုိ႔က မင္းႏွစ္ပါးအားဖမ္းယူလ်က္ မိမိတို႔တိုင္းျပည္ႀကီး ကိုသိမ္းပိုက္ႀကီးစိုးကာ ျမန္မာလူမ်ိဳးတို႔အား ကြ်န္သေဘာက္ဘ၀ထား၍ အမ်ိဳးဘာသာ သာသနာကို ဖ်က္ၾကေလေတာ့သည္။


သံုးသပ္ခ်က္

ကုန္းေဘာင္မင္းဆက္သည္ ျမန္မာႏိုင္ငံကိုေနာက္ဆံုးအုပ္ခ်ဳပ္ခဲ့သည့္ ျမန္မာမင္းဆက္ျဖစ္သည္။ စတင္ထူေထာင္သူ အေလာင္းမင္းတရား မွသည္ေနာက္ဆံုး သီေပါမင္းအထိ မင္းဆက္ ၁၁ ဆက္တိတိရွိသည္။ ထိုမင္းဆက္၏ အေစာပိုင္းမင္းမ်ား လက္ထက္တြင္ ကာလရွည္ၾကာရွိခဲ့သည့္ မြန္-ျမန္မာဆက္ဆံေရး ျပိဳလဲကာ မြန္လူမ်ိဳးတို႔မွာလည္း လူမ်ိဳးၾကီးအျဖစ္မွ က်ဆင္းသြားသည္။ ေနာက္ပိုင္းမင္းဆက္မ်ားသည္လည္း တိုင္းျပည္တိုးတက္ေရးအတြက္ မ်ားစြားအားထုပ္ေဆာင္ရြက္သည္မရွိပဲ ထီးနန္းစည္းစိမ္တည္ျမဲေရး၊ရယူပိုင္ဆုိင္ေရး အစရွိသည့္ နန္းတြင္းအေရးေတာ္ပံုမ်ား ႏွင့္သာလံုးပန္းေနရသည္။သို႔ေသာ္ ဘာသာေရးႏွင့္ထင္ရွားသည့္ မင္း၂ပါးရွိျပီး ၄င္းတို႔မွာ ဘုိးေတာ္ဘုရား ႏွင့္မင္းတုန္းမင္းတို႔ျဖစ္ၾကသည္။ ဘိုးေတာ္ဘုရားသည္ မင္းကြန္းပုထိုးေတာ္ႀကီး တည္ေဆာင္ရန္ၾကိဳးပမ္းမႈ ႏွင့္ သာႆနာေရးဆိုင္ရာ အျငင္းအခုန္ႏွင့္ ျပႆနာမ်ားကို ေျဖရွင္းရန္အားထုပ္မႈတို႔ျဖင့္ သမိုင္းတြင္သကဲ့သို႔ မင္းတုန္းမင္းအေနျဖင့္လည္း ပဥၥမသံဂါယနာတင္ျခင္းႏွင့္ ထိုမွတဆင့္ ပိဋိကပ္သံုးပံုကို ေက်ာက္ထက္အကၡရာတင္ျပီး ပူေဇာ္ျခင္းတို႔ျဖင့္ ေက်ာ္ၾကားရသည္။ထိုမင္းဆက္သည္ အျခားျမန္မာမင္းဆက္မ်ား နီးတူ ကုန္းတြင္းပိတ္သဘာ၀မွ ပင္လယ္ထြက္ေပါက္ရသည့္ အခြင့္အေရးကို အသံုးမခ်ႏိုင္သကဲ့သို႔ ပေဒသရာဇ္ ပီသစြာပင္ ထီးနန္းတည္ျမဲေရးကို သာအဓိကထားကာ က်ဴးေက်ာ္လာသည္ အဂၤလိပ္တို႔ရန္ကို တြန္းလွန္ကာကြယ္ရန္အတြက္ ျပဳျပင္ေျပာင္းလဲမႈမ်ားကို ျပဳလုပ္ရန္ အခ်ိန္ေႏွာင္းခဲ့သျဖင့္ ေနာက္ဆံုးမင္းျဖစ္သည့္ သီေပါမင္းလက္ထက္တြင္ ရန္သူနယ္ခ်ဲ႕အဂၤလိပ္တို႔၏ အျပီးတိုင္သိမ္းပိုက္ျခင္းကို ခံခဲ့ရေလသည္။